Searching my space...

    Często spoglądam w niebo, widok gwiazd i księżyca na tle głębokiej czerni mnie uspokaja. Jest to mój ulubiony obraz, mogłabym wpatrywać się w tę ciemność bez końca. Niezależnie od tego gdzie byłam, jak daleko od domu się znalazłam jedna rzecz była niezmienna - ciemność. Głębia nocnego nieba, księżyc i gwiazdy, to elementy, które sprawiają, że wszędzie mogę poczuć się jak w domu. Szukam swojego miejsca na Ziemi, nie jestem jedyna. Każdy z nas poszukuje swojego prywatnego kawałka świata, w którym będzie czuł się swobodnie, bezpiecznie, dobrze. 

     Przeraża nas ogrom świata. To, że nie jesteśmy w stanie poznać wszystkiego. Przerażające są pytania, na które nie znamy odpowiedzi, ciemność, bezsenność i wszechświat. Tyle powodów do strachu, bo przecież boimy się nieznanego. Nigdy nie posiądziemy wiedzy o wszystkim, jednak ja uważam, że to dobrze. Nie tylko dlatego, że czasem lepiej wiedzieć mniej, ale również dlatego, że nasze istnienie nie miałoby sensu gdybyśmy mogli dosięgnąć wszystkiego. Niektórzy uważają, że ludzkie życie nie ma znaczenia, że jest to zapętlająca się sekwencja, ciągłe pytania, niedomówienia, brak wyjaśnień. Sensem ludzkiego życia jest jednak poszukiwanie odpowiedzi, ze świadomością, że i tak jej nie znajdziemy. Sensem ludzkiego życia jest poznanie jak najwięcej, pozostawienie po sobie śladu. Po co? Nie wiem. Czuję potrzebę pozostawienia czegoś po swoim istnieniu. Co po sobie zostawię? Nie wiem. Komu chcę przekazać cząstkę siebie? Nie wiem. Wiem jednak, że nie muszę znać każdej odpowiedzi.

 

 Dzisiejszy wpis jest nieco krótszy, jednak myślę, że nie ujmuje to jego przekazowi. 

A czy Wy znaleźliście swoje miejsce na Ziemi? Może wciąż go poszukujecie?